Kontrola konstytucyjna

Formy konstytucyjnej kontroli:

1. Podział ze względu na organ konstytucyjnej kontroli:

- zdecentralizowany ( amerykański )- problem zgodności prawa z konstytucją może być postawiony przed każdym sądem, ale ostateczne rozstrzygnięcie należy do najwyższej instancji sądowej ( USA, Mexyk, Dania, Norwegia, Japonia )

- scentralizowany ( europejski )- powoływane są specjalne organy, które funkcjonują poza systemem sądów ogólnej jurysdykcji. Nadzór konstytucyjny jest ich jedyną lub główną działalnością ( Austria, Francja, RFN, Włochy )

2. Podział ze względu na przedmiot konstytucyjnej kontroli:

- formalny- badanie proceduralnych reguł stosowanych w procesie legislacyjnym

- materialny- badanie ustaw

3. Stosowana procedura:

- konkretna- uruchamiana w konkretnych przypadkach, z konkretnego powodu, jakim jest sprawa sądowa ( Indie, Mexyk, RFN, USA, Włochy )

- abstrakcyjna- uruchamiana bez konkretnego powodu z inicjatywy przewidzianych ustawą  podmiotów nadzoru konstytucyjnego ( Francja, RFN, Włochy )

4. Podział ze względu na czas przeprowadzenia procedury kontroli:

- poprzedzająca ( zapobiegająca ) - wprowadzana przed wejściem ustawy w życie: w okresie odbywającego się procesu legislacyjnego w parlamencie (Finlandia, Szwecja, Francja, Panama, Irlandia )

- po przyjęciu aktu prawnego- nadzorowi poddawane są akty prawne jako obowiązujące ( Francja, RFN, USA, Włochy, Irlandia, Panama )

5. Podział ze względu na następstwa konstytucyjnej kontroli:

- uchylające moc prawną- akt normatywny przestaje obowiązywać albo od momentu jego wejścia w życie, albo od chwili uznania za niekonstytucyjny (Indie, Kanada )

- ograniczające moc prawną- akt normatywny formalnie jest nadal częścią ustawodawstwa, ale nie może być stosowany ( USA )