Stój, bo Słój

Za dużo do powiedzenia

Za dużo tego tam rozedrganego w środku.

 

Wszystko już wiadome, zobaczone, zapisane

Wszystko do myśli napchane,

Do wiadomości przyjęte.

 

Zostałam napełniona wiedzą i czuję się

Jak ten, który nosi wodę, dopóki mu się ucho.

 

Coś każe mi mówić, że nie

Choć powinnam, że tak

 

Dla mnie

Tak za bardzo rymuje się z Ptak,

Nieprzypadkowo.