Podział terytorialny kraju

Podział terytorialny (administracyjny) kraju - ma strukturę szczeblową. Wyróżnia się 3 rodzaje podziału terytorialnego:

1. Zasadniczy (podstawowy, ogólny) - tworzony jest dla organów podstawowych, odgrywających w terenie główną rolę i posiadających kompetencje ogólne.
2. Pomocniczy - tworzony jest dla organów pomocniczych w stosunku do organów podstawowych, np. dzielnice, osiedla.
3. Specjalny (w celach specjalnych) - tworzony jest dla wyspecjalizowanych działów administracji rządowej i dostosowany jest do specyfiki tych działów, np. dla celów wojskowych, dla celów administracji leśnej.

Podział terytorialny kraju jest kształtowany przez:

• czynniki geograficzne;
• czynniki historyczne;
• czynniki narodowościowe;
• czynniki wyznaniowe;
• czynniki społeczne;
• infrastruktura - drogi, linie kolejowe itd.

Podział administracyjny Polski w latach 1975-1998

Samorząd terytorialny to organizacja mieszkańców, przymusowa korporacja prawa publicznego. Mieszkańcy z mocy prawa tworzą wspólnotę, względnie samodzielnie decydują o sprawach publicznych.

Cechy samorządu terytorialnego:

• powstaje z mocy prawa i działa w granicach przez prawo określonych;
• wszyscy mieszkańcy są członkami wspólnoty;
• posiada własną organizację określoną przez ustawę i statut;
• posiada prawo dysponowania własnym majątkiem;
• określa swój budżet;
• jest podmiotem prawa publicznego i prywatnego;
• decyzje podejmuje we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność;
• korzysta z sądowej ochrony samodzielności.

Podstawową cechą lokalnego rozwoju gospodarczego powinien być trwały i samopodtrzymujący się wzrost gospodarczy (rozwój zrównoważony).

Podział administracyjny Polski od 1999 roku